Zamioculcas to jedna z najbardziej lubianych i rozpowszechnionych roślin doniczkowych wśród entuzjastów zieleni. Jego najważniejszą cechą jest duża wytrzymałość. Może żyć nawet w ekstremalnych warunkach i jest bardzo wszechstronny. Jej mięsiste liście o bardzo intensywnej i jasnej zieleni doskonale nadają się do rozjaśnienia salonu czy wejścia, ale także do barwienia balkonów i werand. Jego szczególny kształt sprawia, że idealnie pasuje do nowoczesnego kontekstu.
Geneza i ciekawostki
Pochodzący z Tanzanii, w szczególności z wyspy Zanzibar, zamioculcas ( Zamioculcas zamiifolia ) jest również nazywany „klejnotem zanzibarskim” lub po prostu „żelaznym kwiatem”.
W Europie ta wiecznie zielona roślina rozprzestrzeniła się stosunkowo niedawno, począwszy od lat 90. Jednak jego piękno od razu sprawiło, że stał się bardzo popularny we polskich salonach i ogrodach. W krajach europejskich roślina znana jest również jako „klejnot Zanzibaru”, we Włoszech natomiast mówi się na nią „roślina Ojca Pio”. Dlaczego?
Woda, która zbiera się na listkach, kojarzy się ze łzami mnicha. Niektóre pogłoski mówią również, że Ojciec Pio miał okaz w swoim pokoju. Jest to mało prawdopodobne, biorąc pod uwagę, że zmarł w 1968 roku, a zamioculcasy znacznie później pojawiły się w Europie.
Klimat i ekspozycja
Zamioculcas dobrze żyje zarówno w mieszkaniu, jak i na zewnątrz. Idealne temperatury dla jego wzrostu wynoszą od 18 do 26 stopni, ale jest odporny na wszelkie warunki klimatyczne, nawet jeśli temperatura przez jakiś czas jest niższa. Uwielbia jasne miejsca, ale bez bezpośredniego światła słonecznego. W mieszkaniu możesz umieścić ją np. w dobrze oświetlonym miejscu w salonie, upewniając się, że promienie słoneczne (szczególnie letnie) nie padają bezpośrednio na roślinę. Ewentualnie latem można go przenieść na zewnątrz, pozostawiając go w półcieniu.
Grunt
Zamioculcas przystosowuje się do każdego rodzaju gleby, preferuje jednak podłoże lekko kwaśne i przede wszystkim dobrze zdrenowane, aby uniknąć stagnacji wody. Pamiętaj, że w łagodnych obszarach żyje również na otwartym terenie.
Nawożenie
Nawożenie zamioculcas następuje tylko w okresie wegetacyjnym, od kwietnia do września. W tym sezonie możesz użyć płynnego nawozu do sukulentów. Wskazane jest nawożenie go co 30 dni wodą z humusem. W chłodniejszych miesiącach należy przerwać kurację.
Nawadnianie
Opieka nad zamioculcas jest niezwykle prosta, również dlatego, że nie wymaga dużej uwagi w kwestii nawadniania. Jednak w okresie wegetacji będziesz musiał poświęcić trochę więcej uwagi swojemu zielonemu przyjacielowi. Nawadnianie musi być stałe. Nie pozwól glebie całkowicie wyschnąć przed podlewaniem, ale jednocześnie unikaj nadmiaru wody i zastoju wody, który mógłby spowodować gnicie. Jednak zimą podlewanie musi zostać drastycznie zmniejszone.